Շատ ծնողներ փաստում են, որ այսօրվա դեռահասները աստիճանաբար դառնում են ավելի եսասեր և ինքնասածի: Դպրոցական տարիքի երեխաներին վաղուց խորթ է ընկերասիրության, փոխըմբռնման, միմյանց ձեռք մեկնելու, օգնություն ցուցաբերելու կարևորագույն հատկանիշները:
Հոգեբանները պնդում են, որ երեխաների մեջ էգոիզմի ձևավորմանը շատ հաճախ նպաստում են հենց ծնողները` իրենց սխալ վարքագծով, որին հաջորդում է մյուս բացասական գործոնը`հասարակական բարքերը:
Հոգեբանների կարծիքով, ժամանակակից իդեալները հակառակ վերաբերմունք են ձևավորում (եսասիրություն, խաբելու և կեղծելու ունակություն և այլն), այն արժեքների նկատմամբ, որոնց ավելի հարգանքով պետք է մոտենալ:
Բազմաթիվ ուսումնասիրություններ ցույց են տվել, որ մանկահասակ երեխաների մոտ «սոցիալական արդարության» և ուրիշների բարօրության մասին մտահոգվելու կարողությունն առաջանում 5-7 տարեկան հասակում: Փոքր հասակում համարյա բոլոր երեխաներն ամբողջությամբ հակված են եսասեր լինելուն: Գիտնականները կարծում են, որ դա նորմալ երևույթ է և պայմանավորված է էվոլյուցիայով, որ բնությունը երեխաներին ի ծնե օժտել է այնպիսի հատկություններով, որոնցով նրանք նախևառաջ պետք է պաշտպանեն սեփական շահերը, առաջ տանեն իրենց հետաքրքրությունները և միայն ավելի ուշ, ավելի բարձր տարիքում կարևորեն «հանրային շահ» հասկացությունը: Եվ այդ տարիքում է, երբ երեխան սկսում է գնահատել բարոյական արժեքները և դարձնում դրանք իր կյանքի ուղեցույց: Այդ պահից սկսած նրա մոտ ձևավորվում է ամենակարևոր մոդելը` իր ապագա վարքագիծը:
Անկախ ամեն ինչից, հոգեբանները գտնում են, որ երեխան միայն ընտանիքում կարող է սովորել փոխադարձություն, մարդասիրություն և նվիրվածություն` հանուն ուրիշների շահերի: Եթե ծնողները երեխայի համար չեն կարևորում տալու, կիսվելու, նվիրելու, այլ երեխաների հետ համագործակցելու ունակությունները, այդ հատկանիշները, ինքնուրույն երբեք չեն զարգանում:
Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ